Rond 5 vijf ben ik wakker, ik sta scherp, er is nog gebabbel op de camping, toch enkele chilenen die wat doorgezakt hebben. Na nog wat snoozen sta ik er om vijf na zes en ja, David, Thomas en Menno zijn ook van de partij, alleen besluit Menno om snel nog een boek naar de bib te brengen en kruipt terug in z'n nest. Wij hebben geen haast, boterhammeke met confituur, eitje bakken, koffietje, zelfs uitgebreid baños. Maar als de zon haar kop boven de bergen steekt, beslissen we om aan te zetten voor het te warm wordt.
Aanzetten, te voet wel te begrijpen, want voor de Vingtedos moet je de boot zelf 1 uur omhoog dragen. Met z'n drieën gaat dit best vlot en mits het nodige gekleffer door de struikgewas en droge bos staan we al snel aan de instap. Het kloofje zit er heerlijk uit, de eerste zonnestralen vallen juist op het sprankelende heldere water. Maar niet te veel poezie, we zijn hier om te varen en door te varen, niet al teveel fotostops of getreuzel.
De waterstand is net iets lager dan onze vorige afdaling maar de recepties na de vallen zijn nog altijd even zacht.
Maar nee hoor, integendeel, het is zalig varen, ochtendstond, zonneke, fris water, gewoon zalig. Ook de laatste passages die iets technischer zijn gaan vlot, een walibi slide, een verplichte 4 meter boof naar links en een zeer smal wormkanaal waar het gat op 't eind me toch een chandelleke aansmeert.
Heel voldaan met een brede smile komen we aan. De eerste wakkere kampeerders staan zich aan de rivier te wassen. De anderen zijn net wakker en tegen de middag is het kamp opgebroken zetten we aan richting Santiago.
Bye Bert alias Birdy.
Knap werk mannen en mooie foto's, kijk al uit naar de straffe verhalen en wat videomateriaal.
BeantwoordenVerwijderenIk zie dat er ook heel wat tijd in de bib is doorgebracht, kennis van het spaans voor een tripje naar de pireneos zal dus ook geen probleem meer zijn.
CU, Mr. Guide