oudejaarsavond - party in the stomach

Onze laatste rivier van het jaar 2009 zit er op, de beneden Palguin !

Wat normaal een run van max 1 h zou zijn is door de zwempartij van Kevin (en de zoektocht naar de boot) weer sterk uitgelopen. Gelukkig hebben we deze ochtend al de inkopen gedaan voor de BBQ. We zijn met zijn allen uitgenodigd bij Xavier, een Chileen uit Santiago die hier in Pucon op verlof is en met ons heeft mee gevaren op de Rio Desague.

Het is inmiddels al 17 h als we aankomen aan de uitstap en dan merken we dat de camionette van onze senor Guia platte band heeft ! Ach wat, het is hier chileense tijd, don't hurry... Nieuwjaar wacht wel.

Na een korte douche (sommige een echte, anderen een quick shower...) om onze stank toch enigszins te verdoezelen en het aantrekken van onze laatste propere kleren (de 5e onderbroek) trekken we richting onze gastheer.

Hopelijk is de regen geen spelbreker en kan het tuinfeest beginnen. (Ja inderdaad; regen. Het regent hier al sinds we toegekomen zijn in Pucon, Het is hier deze tijd van het jaar normaal altijd mooi weer zeggen ze dan. Ik begin stilaan te vermoeden dat die Chilenen ons een dikke blaas hebben wijs gemaakt)

Senor Guia ontsteekt de BBQ met zijn beruchte vulkaan (zou dit dan de vulkaan zijn waarover ze het steeds hebben in Pucon want we hebben er niet veel andere gezien door de bewolking ?) en start dan met het braden van de kolossale stukken vlees. In tussentijd vloeit de drank rijkelijk...

Tegen vijf voor twaalf (helft van de Chilenen dus te laat) trekt iedereen uit de omgeving naar het strand voor het vuurwerk (alhoewel, tot op het strand zelf geraken we niet, misschien is dit ook weer één van die mythes van Chili en is er helemaal geen strand ?).

Het is een mooi schouwspel. Maar wat vooral opvalt is dat dit hier een echt volksfeest is. De mensen zijn dolenthousiast en overal ontluiken de salsa dreunen en beginnen mensen spontaan te dansen.

We trekken ons terug naar onze gastheer en zoals het in Chili blijkbaar de gewoonte is nodigt iedereen mekaar uit en na enige tijd groeit het huis en de tuin van Xavier uit tot de plaatselijke discothéca.

Er wordt gedanst (waarbij de kapstok dienst doet als danspaal), gedronken, ge... Tegen de ochtend staat het huis helemaal overhoop en begin ik me toch stilaan af te vragen of onze gastheer nog geen spijt gekregen heeft van zijn hospitality.

Wanneer het duidelijk wordt dat Xavier en zijn vrouw naar bed toe willen verlaten we (enigszins beschaamd voor de boel die we achterlaten) het pand.

Diegenen die nog even door willen gaan begeven zich naar de plaatselijke cafés waar het feest duidelijk nog niet aan zijn einde is. De anderen gaan slapen. Alle cabanas waren volzet dus moet iedereen bij David thuis slapen.

Daar aangekomen blijkt het raam van de living in diggelen te zijn en overal zijn sporen van bloed. Even doen de geruchten de ronde van een inbraak en aanval op onze chauffeur (Albert alias pencil). Maar nadat de eersten ergens in het huis van David een plekje gevonden hebben en hun slaapmatje ontrold hebben komt David aangereden van de kliniek. Het blijkt dat pencil wat te diep in het glas gekeken had, wou gaan slapen, naar hier is gekomen, is gestruikeld aan de voordeur en vervolgens door het raam is gevallen. Een stukje glas in een adertje op zijn hoofd heeft gezorgd voor het bloedspektakel maar het leek allemaal veel erger dan het is. De wonde is intussen verzorgd en hij kan zijn roes beginnen uitslapen. Hij vindt nog een plekje naast Koert op de zetel en valt dan in diepe zwijm. Hieruit blijkt alweer dat alles naast het varen veel gevaarlijker is dan het varen zelf.

Ik wring mezelf in mijn mandje onder de kickertafel en terwijl iemand nog snel naar de WC spurt :-) laat ik me wegglijden naar dromeland.

Wanneer ik wakker word voel ik opnieuw enige schaamte over mij komen. Op de hele beneden verdieping is geen vierkande meter meer vrij. Overal liggen stinkende, knorrende lichamen.

Tegen de avond is iedereen weer voldoende te been om de terugtocht naar Santiago aan te vatten. Nog snel versieren we een paar kadootjes voor Coté (vrouw van david) ter compensatie voor al onze overlast en vangen dan onze terugweg aan. Onze reis begint stilaan op zijn einde te lopen. Als afsluiting willen we nog eens opnieuw naar de Rio Claro voor de watervallen van de Siete Tazas en de 22 Salto's.

Als de katers tegen dan verwerkt zijn tenmninste...

Wim