Chili, de eerste indrukken

Yeeeeeeehaw! We zitten in chili!! Wat een land! Zodra we van het vliegveld afkomen zien we al snel wat voor een gekkenhuis(!) het hier is. Tegenstellingen te over…


Als we richting Santiago rijden zien we hoe ze hiert het vuilnisoverschot oplossen. Ze donderen gewoon alles in de rivier, we zien complete bankstellen met bijbehorende stoelen, autobanden en wat zal niet meer in het water liggen. What a waste!! De oevers liggen bezaaid met leeggestorte vrachtwagenladingen luiers en ander huisvuil. De mileuwetten worden hier met een flinke korrel zout genomen. Raar want het is hier zo mooi. Dat snappen ze dan waarschijnlijk zelf niet. Santiago zelf is een stad in een vallei, en hangt dus vol met smog. Bij ieder stoplicht staan een paar vieze mensen met mineraalwater en ijsjes tussen de rijen autos. Je zal maar zo je brood moeten verdienen. Toch staan ze vrolijk te lachen… Ook bij de kassa’s van de tolwegen staan er zulke lui. Regelmatig zien we op onze ritten barn-finds staan, ouwe Amerikaanse auto’s die vragen om een nieuw leven. Met onze pot zijn we direct miljonair, een peso is geen fuck waard. Het leven is hier wel redelijk goedkoop al zijn andere dingen juist weer “onbetaalbaar”, zeker voor de locals. Arm en rijk leven naast elkaar. Zwaar rokende complete wrakken rijden tussen splinternieuwe wagens. Vrachtwagens denderen vrolijk vlak langs je heen, en schijnen niks te maken te hebben met een snelheidslimiet.

Als je haast heb, kan je beter in het westen blijven. Hier in Chili gaat alles traag. Erg traag. Denk je dat ze in Frankrijk niet vooruit te branden zijn, tel er hier nog maar wat uurtjes bij op. Een auto huren bijvoorbeeld duurt makkelijk 4 uur. Eerst uitgebreid gedag zeggen, beetje hangen, praten, nog meer hangen, dan beetje zakelijk doen, tukje tussendoor, affijn… je begrijpt ’t wel. Ongeduldig moet je hier dus niet zijn. De mensen zijn echter wel gastvrij en in voor een geintje. Schijnbaar verstaan ze hier de kunst van het sobere leven, en zijn ze gewoon dankbaar met wat ze hebben. Moet je ’s in Europa proberen… Als je auto daar niet minimaal net zo groot is als die van je buren…! Het eten is hier ook geweldig. Onze gids, David, helpt ons bij de inkopen en veel locale gerechten zijn gebaseerd op vlees. Mmmm, heerlijk voor non-vegetariërs. Als we de snelweg afknallen richting het zuiden zien we links van ons continue de Andes, een bergketen die maar door blijft gaan en nog vol ligt met sneeuw. Aan water geen gebrek. Al zullen we ook wel eens een beek vinden die toch te laag staat.

We zitten (doodleuk) aan de andere kant van de evenaar, dus ja, we hebben hier echt volle bak zomer. De temperatuur is aardig aan de hoge kant en vaak zijn de wegen niet geasfalteerd. Dat betekent dat alles na 4 dagen al onder het stof zit. Thomas’ zijn huurauto is van binnen nu net zo stoffig als de buitenkant. De eerste “junglerit” hebben we ook al achter de rug, rijden over weggetjes wat meer geitenpaadjes zijn. Soms langs huisjes, zo klein en van elk beschikbaar materiaal in elkaar gezet.

Maar de rivieren…. Wat een feest! Gelukkig hebben we nog tijd zat om van dit fantastische land te kunnen genieten…

Harry