Dag 11, Rio Trancura

Zoals gewoonlijk een traag dagje, we lopen nu een avond en ochtend in Pucon rond en ons tempo past zich helemaal aan, aan de lokale stijl, Pucon heeft wel wat, haaks raster van wegen met leuke houten huizen, veel kroegen, eettentjes en winkels.
We eten in de 77 net naast het raft bedrijf waar David werkt, ik ben al snel weg, met familie en kinders mee om te slapen, anderen gaan nog door of gaan verder (-;
Tegen negenen is een deel wakker in het huis van David, maken we de omgeving onveilig, komen een oude kroeg-gebakje tegen (niemand aan blijven hangen, zeggen ze (-;) , doen een hospitaal bezoekje en tegen drieen rijden we weg naar de Trancura, de home-run van David. Josh, de Amerikaan die aan de Maipo ook meeging, is hier ook, hij heeft de peddel van Koert meegebracht die hij de volgende dag 50 km verder in een keerwater vond.
Ik heb een rustdag, heb ik besloten. Eenmaal langs de rivier kriebelt het verschrikkelijk “in Chili een dag niet gevaren is een dag niet geleefd” toch? Gooi mijn boot er ook maar af, ik ga mee.
We stappen in op vet vlak water, vlakker dan dit kan toch niet, maar het moet goed komen zegt David.

De eerste passage dient zich aan, David roept even “over rechts, kruisen naar links, dan rechts en weer links, als het niet goed gaat, gewoon rechtdoor, tussen de blokken door”. We knallen achter hem aan, de lijn is inderdaad evident en geen probleem, achter me zie ik echter wel wat bootjes vliegen en rollen. Uiteindelijk is iedereen zonder schade beneden.

De volgende drop, na wederom eerst stevig vlakwater varen is een maatje meer en we verkennen de drop, links aanhouden en dan gewoon gaan. Iedereen vaart ok, ik film en eenmaal terug bij mijn boot geeft Cas, als laatste overgebleven, aan dat hij ermee stopt, zijn nieuwe boot (de vorige is door Josh op de Yeso gesloopt) een Liquid Logic Gus is lang, heeft punten en rails, duidelijk niet Cas zijn ding, hij kapt ermee.

De passage gaat ok, zo volgen er nog een paar grote jongens tot de Miramar, een heftig vette drop over bijna 70 meter lengte, ik draag, de rest volgt, alleen Josh en David varen deze class V passage, met veel plezier en heel veel respect kijk ik het aan.

De Trancura dendert verder en we genieten van fantastische wavetrains, Harry pakt een rolletje en Gert een swim, maar verder is het heerlijk grote golven varen.

Eenmaal op de benedenloop besluiten we vroeger uit te stappen bij de laatste grote passage waar de chauffeurs en afvallers staan te kijken, filmen en fotograferen. We stappen vooraf uit omdat David wat schrik heeft om iemand in de grote wals op het einde te laten komen. De toon is gezet, “WALS OP HET EINDE, OPPASSEN”.

David vaart voor, geen probleem, de rest volgt, Harry is moe en koud, pakt een chicken run en ik ga ervoor, vol de passage in, grote golf, nog een, kruisen naar links om voor de wals weg te varen.

De tweede golf zet mij opzij en vanaf de zijkant jaagt de keerstroom mij ondersteboven. Oeps, dit is niet de bedoeling, “DE WALS, DE WALS”. Ik besluit hem op mijn kop af te wachten, leg mijn peddel klaar voor de rol en wacht, wacht, wacht, wacht , wacht, wacht, ….

Ik leeg mijn boot op een eilandje en vaar terug naar het uitstappunt waar ik uitleg dat denken en redeneren onder water misschien iets te veel van het goede is (-;)

Vanavonde hebben we Asado bij David thuis, kerstavond, morgen uitslapen, de katten bekijken, empanadas scoren en dan de Palguin gaan vallen.
Menno