Rio Palguin, open dag bij de bibliotheek

Het is eerste kerstdag, het feestje is voorbij, nu moet er echt gevaren worden. Het team is er klaar voor, de boven Palguin gaat het worden, tegen twaalven begint het te kriebelen, we moeten nu toch echt wel het water op…
Rond half drie is dan zover, busje vol, chevy volgt, op naar de Palguin, het team is er klaar voor!

Onderweg nog even stoppen voor een paar foto’s van de vulkaan en dan een grindweg richting instap waar we een prachtig zicht hebben op de eerste waterval, een vette drop van 20-25 meter, de Salto de Palguin. Wij doen het stuk daaronder, gelukkig (-;)

(op de terugweg komen we een paar mannen tegen die deze val net gevaren hebben, respect en no way!)

Vandaag dus de upper Palguin, 4 stevige drops met wat lekkers er tussenin.
We duiken vanaf de weg het oerwoud in en komen na een "relatief" eenvoudige afdaling onderaan de Salto de Palguin uit. David, Thomas, Pepe, Cas en ik stappen alvast in vanaf een seal-launch vanaf een natuurlijke brug over de rivier. Pepe duikt in, gaat om en rolt, even later zie ik hem toch zwemmen, zijn spatzeil is los gegaan. David en Tomas gaan er achteraan. Cas en ik duiken ook maar naar beneden en hopen er het beste van…

Waar Pepe aan de kant gekomen is, is het slechts een korte passage voor de eerste drop. Keerwater links voor (of na ???) de boom. Thomas pakt het keerwater maar de verkeerde, op het randje, probeert daar uit te stappen, gaat om en spoelt met boot en al de double drop waterval in. Ik ben niet blij, stap samen met Cas uit, pak de lijn mee en ga kijken of ik nog kan helpen.

Uiteindelijk zie ik Thomas aan de overkant staan, hij heeft de gehele passage gezwommen, heeft een absolute melt-down gedaan in de laatste drop en is pas 15 seconden en 10 meter verder boven gekomen, Thomas is bleek en niet blij, hij moest heel veel moeite doen om vanuit de donkere poel naar het licht te zwemmen en dat duurde duidelijk te lang.

De rest van de ploeg heeft het geheel verkend en zagen Thomas zwemmen. Twee amerikanen vooraf gingen ook niet echt lekker van de double drop af dus iedereen die heeft verkend is shaky.

Pepe stopt, Cas stopt, Thomas stopt, de verkennende ploeg stopt, allemaal moeten ze nog een boek terug brengen naar de bibliotheek. Bert (die is wat later ook nog komen aanvaren) en ik blijven samen met David over.

David vaart de passage nog tweemaal voor, Bert wil niet, hij stopt, ik wil wel , Bert twijfelt, en wil dan wel als ik maar ga. Uiteindelijk (meer dan een uur nadat we zijn ingestapt) gaan we ervoor. Bert zijn run is niet clean, blijft in een ongewenst keerwater hangen en moet door de eerste wals om uit te varen, redt zich en gaat de tweede drop goed af (super boooofff ). Ik twijfel weer (sta hier al een uur te kleumen, filmen, klooien) , stoppen? Bert komt omhoog en pakt mijn camera, nu moet ik wel (-;)

De run loopt perfect, eerste drop goed op tempo gebooft, tweede drop ook, toch om in het zog maar soepel omhoog.

Zo gaan ook alle volgende drops, heftig, stevig maar clean, niets aan de hand, ik rol nog twee volgende drops en voel me helemaal top, ben heel errug blij!

We dragen de laatste drop, David springt nog de poel (14 meter in het zog), dat weiger ik, te veel ongelukken gezien en gehoord op dat gebied.

We dragen uit en maken kennis met de zenuwpeesjes van vandaag, ze balen allemaal en David besluit morgen maar een mellow dagje in te gelasten.

Menno