dag 6 en 7, De Rio Claro, Waterfalls!!!!!!

Eindelijk asfalt!! Geen grote stofwolken voor onze neus, we zijn terug van de Rio Claro.

Herrie ducking in

Afgelopen vrijdag na het varen de Rio Teno, zijn we doorgereden naar de Claro. Eerst 20 km dirt-road terug naar de snelweg, dan 50 km naar het zuiden, dan de snelweg af naar het eerste dorp, waar we inkopen hebben gedaan voor 2 dagen in de wildernis. Daarna volgt er wederom 50 km dirt-road naar de siete tazas.De bus voorop, wij in de chevvy volgen en baden dus in het stof. Ach, het is de rokersauto, dus of je nu aan stoflongen kapot gaat of wat anders, who cares... Harry dus, die zit als sjeik kara ben nemsi met een grote lap over hoofd en mond voor in de auto uit alle macht zijn longblaasjes te beschermen.

 

Eenmaal boven op de camping zetten we de tentjes op, bouwen vuur en David rolt een koe uit over de bbq. Daarbij nog heerlijke worstjes en ander klein vee, we zitten helemaal vol, er blijft vlees over, dat is dan maar voor morgen, onderweg.

De volgende morgen rijden we een stukje naar beneden, betalen 3000 pesos de man om het park van de Siete Tazas in te kunnen. Op het eerste uitkijk platform zien we de laatste theekopjes gevuld worden. Een indrukwekkend gezicht, schitterende komvormige openingen in de rotswand waar kristalhelder water in twee trappen zo'n 6 meter naar beneden valt. Het aangezicht is de 3000 pesos absoluut waard en wij mogen het nog varen ook!

We kleden om en sjouwen ons materiaal door het bos omhoog, de instap ipittig, steil omlaag met touwhulp, uiteraard zijn we de helft van de groep al kwijt omdat die een ander paadje geschikter vonden maar een dik uur later zijn we er allemaal klaar voor.

Eerst een seal launch vanaf de kant, even een rolletje om warm te worden en dan naar beneden, punt naar links en een boof om een gat rechts te ontwijken.

Ik kijk het allemaal al filmend aan en mag dan als laatste de eerste serieuze val van de week doen. Aanvaart Ok, boof perfect en ik vlieg ver naar links op het schuim.

Er volgen nog een paar tussen drops en dan zijn we al heel snel bij de één na laatste val. Moest je hier nu boofen of juist diep induiken? David duikt over de rand en ik denk dat hij induikt. Niet dus, hij booft zonder dat ik het zie. Ik kiep dus als een dood vogeltje over de rand, rechtstandig zo'n 7 meter lager het schuim in, maak iets als een averechtse backloop en eindig ergens op de kop in het schuim links naast de val. De tweede rol zit en ik ben weer boven.

Ik zie daarna de rest in allerlei varianten naar beneden komen, boofend, induikend en alles er tussenin.

De laatste drop moet geboofd worden maar de val is al iets schuin aflopend, mijn boof is te hard en ik land plat op het water, er is dan wel schuim, maar dit voel ik toch wel in mijn rug. Mwah laten we hopen dat dat morgen beter gaat.

Menno

De volgende dag gaan we nog 's de Rio Claro doen, maar nu een flink stuk hogerop, alwaar de 22 saltos zitten. Dit stuk belooft nog wat dikker en met hogere drops te zijn. Ook de inloop is een flinke catagorie zwaarder. Met de boot op de nek lopen we door het woud langs de rivier omhoog.
Het is bloedjeheet en al na 5 minuten druip ik van het zweet. Onderweg ga ik een stuk of wat keren dood, maar na een ruim uur zijn we bij de instap midden in de kloof afgedaald. Ik heb nog een uur nodig om weer wat lucht te verzamelen, en dan kunnen we vertrekken.
De eerste drop lijkt veel op de eerste van gister, ook een boof schuin naar links over het gat onderin. No problemo, en licht schuddend van vermoeidheid en opwinding zitten we nu echt in de kloof. En wat een kloof! Dit is verreweg de mooiste kloof die ik in mijn (korte) kayak-carierre heb gezien, maar Menno, die toch al wat langer vaart, heeft ook nog nooit zoiets moois gezien. We zullen de rest van de tocht door kleine "kamertjes" van rots varen, soms een paar meter breed en een enkele keer maar een metertje breed.

Thomas

De 2e drop is er gelijk één van 9 meter en na wat huck&tuck oefeningetjes duik ik over de rand. Mijn ballen zitten direct in m'n buik, wat een hoogte! M'n valhouding is perfect en ik klets beneden in het schuim. Alle anderen komen er ook mooi vanaf.

Mais Non

Wim staat hoog boven ons te filmen, hij vaart niet mee vandaag uit angst voor z'n rug die een verschoven wervel heeft. Voenkel heeft gister zijn arm pijn gedaan na een val van de stenen trap bij de uitloop en Pepe durft het niet aan. Zij zijn dan ook op de camping gebleven.

De ene drop na de andere volgen elkaar in vlot tempo op, variërend van 1 tot 6 meter. Sommigen hebben een kleine slide in het eerste stuk, sommigen te boofen en anderen te duiken. En de scenery is dus gewoonweg ongeloofelijk!

Een stukje voorbij het midden van de kloof zit de hoogste drop van vandaag. Eerst een drop van 2 meter in alweer een klein kamertje van ongeveer 4 bij 4 meter met wat licht turbulent water, en dan 10 meter naar beneden. Senór Guida fluit 2 keer als de volgende komen mag, want veel ruimte is er niet in de "wachtkamer".

Dan mag ik. Eerst de kleine drop het onbekende in, boofend naar rechts. Gespannen ga ik over de rand, maar het gaat prima en ik lig met nog 2 anderen in de wacht. Het water van de 2e drop lijkt vol in de rechter kloofwand te vallen, en instructies worden doorgegeven. Neus naar links, Tuck&Duck! Geen weg terug, geen zicht op wat er komen gaat, dus verstand op nul (moet geen probleem zijn) en gaan.

Met een enorme klap kom ik beneden in de poel. Whaaaa! wat een kick! De rest ligt al beneden of komen ook met een klap naar beneden. Hierna volgt er nog o.a. een smal wormkanaaltje met een gaatje halverwege, en nog 1 serieuze drop. dan vlakt het af en varen we de laatste paar kilometer naar de camping. Everybody Happy and Home Safe!
 
Harry