dag 5 de Teno

Vannacht eindelijk heerlijk geslapen. Logisch, want nadat we gisteren nog snel even de rio Claro de Teno hebben gevaren (klasse II-III met een aanrij route klasse V) zijn we de pizzeria ingedoken waar bier en wijn rijkelijk vloeide.

Maar het verbruik moet toch nog meegevallen zijn want iedereen doorstaat de plaatselijke alcohol test op de hangbrug naar de camping, iedereen heel over, hangbrug bijna aan gort maar kniesoor die daarop let. Eenmaal terug bij de tenten wordt het nog een lange nacht met rum-cola inclusief aandacht van plaatselijke bevolking, 10 kanoers in een Chileens dorp dat maken ze niet iedere dag mee.

Ik ben al snel slapen en kom als uit een coma opnieuw ter aarde.

Senor Guia maakt een uitstekende omelet en samen met geprakte avocado laten we de Chileense broodjes goed smaken.

Vandaag dus de Teno met bovenin klasse V teruglopend naar uiteindelijk klasse III, big and bouncy. Echter een probleem, hij is poepie bruin en we willen nu eindelijk eens zo'n mooie schone chileense rivier zien. Helaas, niet vandaag want senor Guia heeft zijn zinnen op het bovenste klasse V stuk gezet.

We stappen uit bij een vette passage van 500 meter die mij doet denken aan de midden Otz maar dan wel met zomers hoog water. Keuze snel gemaakt, no way dat ik hier in stap, dat wordt mijn dood. Vreselijke walzen waar je mijns inziens niet omheen kan.

Senor Guia polst de belangstelling maar iedereen moet opeens nog een boek terugbrengen naar de bibliotheek...

Uiteindelijk stappen Senor Guia en Bert samen een flink stuk lager in, de rest rijdt de auto's om en wil eigenlijk zo snel mogelijk door naar de Siete tazas op de rio Claro, de naam zegt het al een heldere rivier.

We zien hoe Bert en senor Guia goed door alle versnellingen komen, het ziet er eenvoudiger uit dan het is, zo blijkt later.

Op hun uitstappunt willen we eigenlijk alles inladen en door naar de Rio Claro. De tijd werkt, zoals gewoonlijk bij een groepje kanoer, niet in ons voordeel en eenvoudig rekenwerk maakt duidelijk dat we vandaag toch geen Claro kunnen varen, dan toch maar de Rio Dirto instappen.

Alleen Koert, Pepe en Cas blijvan aan de kant, die nemen een rustdagje.

Even later zijn we weg en al snel blijkt de eenvoudige sloot, die het vanaf de kant lijkt, toch wel tandjes te hebben. Via grote wavetrains denderen we naar beneden en vaak zie je alleen maar een paar helpjes voor je op en neer duiken.

Regelmatig grote walzen en V-golven houden je scherp. Tegen het einde dut het water wat in, wij ook. Dan doemt er opeens een versnelling op en ik duik vol in een grote golf, een muur water zet me in een keer stil, oeffff dat is een stevige dreun die je daar krijgt. De meesten zijn er net nog omheen gevaren.

Een eindje verder zie ik er weer een maar nu vaar ik er met opzet midden in, weer wordt ik stil gezet maar de peddel staat al door de golf in het water en na wat scheuren ben ik er door. Vlak voor de uitstapbrug nog een stevige passage met walzen en blokken en dan zijn we klaar. Dit was, ondanks de chocolade kleur, veel leuker dan verwacht en met grote grijnzen gaan we aan het bier. Op naar de Rio Claro, water vallen....

 
Menno